η Ελένη (1)

Γεννήθηκε μια ολοστρόγγυλη χρονιά.
Κόρη του Κωσταντή.
Γαλανή, λευκή επιδερμίδα, ξανθιά.

Στα δεκαεφτά της την είδε ο αξιωματικός -λέει- Στεργιόπουλος από την Κυπαρισσία.
"Ποιος είναι αυτός ο άγγελος που χτενίζεται στο παράθυρο" είπε.
Την ζήτησε.
Την πήρε.
Όταν την πήγε στην πατρίδα του, έρχονταν για μέρες -λέει- και από τα γειτονικά χωριά να δουν την "ξανθιά ομορφιά" από τον βορρά. Στην μελαχρινάδα του νότου ήταν κάτι πολύ εξωτικό η Ελένη.

Εκεί γεννήθηκε και η Ευαγγελία τους και ο Ξενοφώντας τους και κάποια άλλα μικρά που δεν έζησαν ούτε στις μνήμες. Δεν έχω ιδέα με ποια σειρά. Δεν υπάρχει κανείς πλέον για να τον ρωτήσω.
Ο Ξενοφών έμεινε για πάντα το παλικάρι που έφυγε στα δεκαεννιά του.
"Εκείνο το πικρό ποτήρι" είχε ψελλίσει η Ελένη, δείχνοντας την μεγάλη φωτογραφία του πάνω από το κομό της, λεπτά πριν ξεψυχήσει το '83.

Ο Πολυζώης, ο αξιωματικός, αφού παραιτήθηκε των πατρικών κτημάτων για να προικιστούν οι αδελφές του από τον δεύτερο γάμο της μάνας του, πήρε την οικογένεια και γύρισε στον βορρά της Ελένης του.

Εκεί γεννήθηκε η μάνα μου, η Αναστασία...