ονειρεύομαι με όρια

Πολλές φορές τελευταίως φωνάζω τις σκέψεις μου εδώ. 
Γιατί το κάνω; 
Ποιον ενδιαφέρουν; 
Ποιον θα ήθελα να ενδιαφέρουν; 
Και το ξεγύμνωμα γιατί γίνεται; 
Πόσο ξεγύμνωμα είναι; 
Κάποιος που με ξέρει καταλαβαίνει τι εννοώ; 
Πόσο τον επηρεάζει. 
Τι σκέφτεται;
Αδιαφορεί;
Λέει, μας τάχει πρήξει; 
Και εμένα, με νοιάζει; 
Τι ελπίζω; 
Να μου πουν πόσο υπέροχα γράφεις; 
Μα ούτε εγώ δεν το πιστεύω, απλά γράφω. 
Τι επιδιώκω;
Να ραγίσω καρδιές με τις λέξεις μου;
Να λιώσω πάγους;
Να κερδίσω αφοσίωση;
Ναι, καλά, τα παραμύθια βρόμισαν. 
Έχω μια τεράστια απορία όμως. 
Τι καταλαβαίνουν αυτοί που με ξέρουν; 
Τι πιστεύουν ότι εννοώ αυτοί που δεν με γνωρίζουν. 
Πολλές φορές "μιλάω" μόνο για να αδειάσω από συναισθήματα. 
Πολλές φορές μιλάω σε συγκεκριμένο πρόσωπο, που όμως δεν με διαβάζει. 
Τις περισσότερες φορές μιλάω σε μένα. 
Επανατοποθετώ συναισθήματα, επαναπροσδιορίζω σχέσεις, επανακαθορίζω τα θέλω μου.
Όμως...
Ονειρεύομαι με όρια.