Θολά όμορφα παράθυρα

Μικρή βόλτα στα σοκάκια της Ξάνθης. Όχι στην όμορφη κοσμοπερπατημένη Παλαιά πόλη, αλλά στις άκρες της. Και δεν κυνηγούσε το μάτι μου τα όμορφα αλλά τα «φορτωμένα». Φορτωμένα με χρόνο, με ζωές, με σκόνη, με απουσίες. 

Με τραβούν τα άδεια σπίτια. Τα σπίτια που κάποιοι τα άφησαν και αργοπεθαίνουν. Φαντάζομαι το εσωτερικό τους. Γεμάτο ζωή πριν και τώρα κούφιο. 

Φαντάζομαι... ποιος.. γιατί... πότε... μήπως... ίσως... λες...

Εγκαταλελειμμένα σπίτια; Κανείς δεν τ’ αγαπά πλέον; 

Σήμερα έπαιζα και πάλι αυτό το παιχνίδι στην Ξάνθη. Είχα χρόνο να περπατήσω χωρίς σκοπό, σε εντελώς άγνωστα στενά και ανηφόρια... και ενώ σηκώνω το κινητό να φωτογραφίσω το πρώτο μου γερασμένο σπίτι, έχω μπροστά μου την πρώτη έκπληξη. Πίσω από το θολό σπασμένο τζάμι, που το σπάσιμό του τόφραζε ένα σανίδι, να ένα κέντημα.

Λευκό βαμβακερό πανί και χρωματιστά κεντημένα λουλούδια με βελονιά όπως φτιάχναν παλιά τις «καλημέρες».

Μια γραμμή αζούρ στο τελείωμα και ξέφτισμα μετά, που τόφτιαξε η κεντήτρα κρόσια με δεσιματα τριπλά. Κάποιο παιδί το χάλασε σε ένα σημείο, κανείς δεν το διόρθωσε μετά... 

Άδειο το σπίτι έμοιαζε, δεν αφουγκράστηκα ήχους. Αλλά το χέρι που κρέμασε την όμορφη κουρτίνα, αν ήταν ακόμη εκεί, δεν θα άφηνε θολό, βρώμικο το τζάμι. Ακόμη και τώρα που γράφω, βλέπω και ξαναβλέπω την φωτογραφία και απορώ. Τώρα θα ρώταγα ένα γείτονα για το μόνο αυτό, με τ’ ανοιχτά παντζούρια παράθυρο του σπιτιού... δεν ρώτησα. 

Συνέχισα να περπατώ, να φωτογραφίζω κι άλλα σπίτια, μέχρι που ξανάπεσα πάνω σε δεύτερο δαντελοστολισμένο έρημο σπίτι.

Και λίγο μετά άλλο ένα κι άλλο ένα... κι άλλο ένα... κι άλλο ένα. 

Δώδεκα παράθυρα βρήκα τέτοια. 

Όχι, μάλλον το τελευταίο ήταν ζωντανό το παράθυρο και δείχνει την αντίθεση.

Λοιπόν δώδεκα όμορφα θολά παράθυρα βρήκα. 


Μέχρι που σκέφτηκα πως κάποτε, κάποιος δήμαρχος είπε, ναι, μπορείτε να αφήσετε άδεια τα σπίτια σας να πεθάνουν, όσο εσείς θα ζείτε αλλού μακριά, αλλά για να μη σας βάλω πρόστιμο, αφήστε σ’ ένα παράθυρό τους μια όμορφη κουρτίνα. Κέντημα, κοφτό, αζούρ, δαντέλα, χειροποίητη ή αγοραστή, ότι θέτε. Φτάνει να δείχνει πως κάποτε κάποια αγαπούσε αυτό το σπίτι.